Bhaai Bhaai Beast, rotte eieren, achterachterachterneef en een land om van te houden.

Vandaag vliegen we van Nieuw Zeeland naar Bali en komt er een eind aan ons avontuur hier in Aotearoa (Mauri naam voor NZ).

Met een traan hebben we ons onderkomen “de Beast” vorige week al achter moeten laten. Helaas konden we deze niet langer huren. De laatste dagen hebben we met een SUV het noordelijkste deel van Nieuw Zeeland verkend.

Ons avontuur in het rijdende “huys huys” is ten einde. Breakfast, lunch and diner +  biertje en borrelhappen waren altijd een armlengte verwijderd. De vrijheid om te stoppen op de mooiste plekjes en in een zucht was de hotelkamer geïnstalleerd. En last but not least voor Jantien d’r eigen wctje die ze trouw zelf mocht legen ;-). We missen “de Beast” nu al.

Met de overstap van de Beast naar de moderne Suv was de charme en romantiek (van het reizen)  direct een stuk minder. Met de wijziging in voertuig werd ook Jantien in een klap grotendeels weer werkeloos. De Iphone  gaf automatisch positie en bestemming door aan de auto waarmee kaartlezen overbodig werd.

Al met al hebben we de afgelopen anderhalve maand ruim 5500 km gereden en dik 750 liter diesel verstookt. Met de nodige omwegen en slingerweggetjes, Nieuw Zeeland is van noord naar zuid totaal 2000km lang.  Voor de route zie http://justdoit.reislogger.nl/kaart 

Art deco en Kerst:

We weten niet waar het blijft maar de tijd vliegt, sinds onze vorige update hebben we weer een hoop beleefd..

De eerste stop na Wellington is Napier. Wederom het decor van diverse films. Napier is een architectonisch hoogstandje en ze gaan er zelf prat op de “Art Deco Capital” van de wereld te zijn. In 1920 is het stadje totaal verwoest door een aardbeving en vervolgens in één stijl opgebouwd. Herbert maakt uiteraard een verdiepingsslag in de stedenbouw en architectuur van dit wonderschone stadje. Onder begeleiding van een erg fanatiek gids maken we een zeer uitgebreide tour door het stadje.

Via wijngebied Hawks Bay rijden we naar het hart van het zuidereiland; Lake Taupo. 16 jaar geleden moest Herbert hier zo nodig uit een vliegtuig springen, nu doen we het wat rustiger aan. In Taupo vieren we ook kerst. Met een bezoek aan de ochtenddienst in de local Anglican Church, een kerstkleed, gevulde kip, cranberries en de Spotify playlist vol kersthitjes (die we al 3 weken luisteren….) krijgen we toch een beetje kerstgevoel.

Rotte Eieren en Lord of the Rings.

De volgende stop is het vulkanische zeer actieve Rotorua. De geur van rotte eieren kondigt het thermale en vulkanische oord al van verre aan. Florien heeft al snel door dat het erg grappig is om je neus dicht te knijpen en bha bha te roepen. Overal borrelt en sist de aarde hier en komen er stoompluimen omhoog. We bezoeken het Waitomo thermal park, een surrealistisch landschap vol kraters en rookpluimen waar rode, blauwe, groene en knalgele baden en legio borrelende modderpoelen te vinden zijn. De volgende morgen voelen we ons echt op en top toerist als we om stipt 10.15 getuigen zijn (met vele vele andere campers plus inzittenden) van de Lady Knox geiser welke letterlijk en figuurlijk stoom afblaast. Ons bezoek is compleet met een bezoek aan de lokale spa waar we heerlijk kunnen bubbelen in water van lokale bronnen.

Vervolgens realiseren we ons dat we huiswerk hebben bij thuiskomst…een Lord of de Rings marathon! De bizarre landschappen waar we doorheen rijden en gereden hebben zijn decor van deze film welke nationale trots is. We geven allebei toe dat de gekte een beetje aan ons voorbij gegaan is. Uiteraard ben je nooit te oud om je te bekeren en we reizen af naar Matamata, het allerheilige voor Hobbiton en Lord of the Rings fam. 150 dollar later en lichter hebben we de laatste tickets bemachtigd voor de tour van de volgende dag. Met 2500!! believers bezoeken we de set en voelen we ons even hobbit. De huisjes zijn perfect voor het formaat van onze eigen hobbit Florien.

Auckland, achterachterneef en tranen

Auckland wat een shock maar wat een super stad. Met meer dan 1,4 (van de 4) miljoen inwoners echt een wereldstad. Vanuit een half verlaten land staan we opeens in een westerse metropool. Maar wat een bruisende en hippe stad, fantastisch gelegen met rondom water. Even wennen maar hier zouden we wel kunnen settelen.

Na Auckland rijden we door naar de Coramandel. De achtertuin voor de Aucklanders. Met een rijke historie op het gebied van goud winning genoeg te zien. In Waihia maken we (na eerst wat verdwaald te zijn) een mooie track letterlijk over het spoor van de goudzoekers. Met Florien weer in de rugzak lopen we gewapend met hoofdlamp en zaklamp via een oude mijntunnel en diverse spoorbruggen over een mooie Gorge en dolen we door het regenwoud.

Een bezoekje aan de Coramandel is niet compleet zonder een bezoek aan “Hot Water Beach”. Een strand in een prachtige setting waar we er al velen van hebben bewonderd. Het bijzondere hier is dat wanneer je bij eb een kuil graaft er vanzelf heet water omhoog komt borrelen. Het is net een soort drie dolle dwaze dagen maar in plaats van de huisvrouwen met handtassen zijn het hier toeristen met schep welke elkaar bevechten voor het mooiste plekje. De “Duitse” drang kunnen we onderdrukken… met wat geduld kunnen we een verlaten “spa” claimen.  Het water is echt gloeiend heet maar voor de foto’s nog net te doen ;-).

We rijden door naar de Bay of Plenty waar we te gast zijn bij Bosch achterachterachterneef Jan en Rina. In Papamoa wacht ons een bijzonder gastvrij onthaal. In ruil voor VENCOdrop, king pepermunt blijven we 2 dagen. Hier krijgen we eindelijk antwoord op al onze vragen over hoe het leven in Nieuw Zeeland nu echt is en hoe het is om te emigreren. We vieren hier gezellig oud en nieuw .

De laatste dagen slijten we in de Bay of Islands. Nog meer mooie baaien en de vakantiebestemming van de nieuw Zeelanders zelf. Buiten Paihia en met een bootje naar het schilderachtige Rusell komen we niet… eigenlijk voor het eerste regent het, en niet zo’n beetje ook. Het lijkt wel alsof Nieuw Zeeland een beetje huilt voor ons aanstaande vertrek, en wij ook, tranen met tuiten.

Eigenlijk willen we nog lang niet weg maar aan alle mooie dingen komt een einde. We zouden hier wel kunnen wonen zeggen we vaak tegen elkaar als we weer eens filosoferen over wat de toekomst brengen mogen. Maar nee….. toch maar niet, we zouden alle vrienden en familie toch teveel missen.

Op naar Bali voor nog even vakantie na deze fantastische reis.